بسم رب الشهدا و الصدیقین

خلاصه ای از زندگینامه شهید سید جعفر حجازی

                     تاریخ تولد:1341                                                                                   محل تولد: همدان

            تاریخ شهادت: شب پنجشنبه    11 اردیبهشت سال 1365     ساعت 10:30

                  محل شهادت: منطقه عملیاتی فاو                                                              علت شهادت: اصابت خمپاره

    سید جعفر فرزندی از تبار مصطفی (ص) از پدری با ایمان و مادری با تقوی پای به این دنیا گذارد.

    وی در مسائل عبادی بسیار دقیق بود به مستحبات و مکروهات اعمال شدیدا اهمیت میداد.

    سیدجعفر جبهه را بزم عارفانه اولیاءالله می دانست و رزمندگان را به "غنچه های نو گشوده بهاری" تشبیه می کرد که از محفل گلهای پرپر شده گلستان انقلاب با قطرات شبنمی که بر مژگانشانمی نشیند طراوتی نو به درون انسان می بخشد.

   سید جعفر در زمستان سال 60 عازم جبهه شد و در گردان کمیل در منطقه سومار و عملیات مسلم بن عقیل 2 سمت فرماندهی گروهان را عهده دار بود.

   او مجموعا 7 بار و هر بار به مدت یک تا سه ماه در جبهه ها حضور یافت. از رفقای نزدیک شهید میتوان حسن ترک را که از دوران دبیرستان با سید جعفر مالوف و مانوس بود و به فاصله 60 روز زودتر از او به شهادت رسید نام برد.

   سید جعفر در عملیات والفجر 6 از ناحیه پا به شدت مجروح گشت . جراحت و سپس قطع شدن عصب پا سبب شد که وی تا آخرین روز عمر با آتل راه برود.

___________________________________________________________________________

گزیده ای از وصیت نامه شهید

    برادران عزیز  در این دنیا بسی تفکر کنید . به اعماق راه جوئید تا طریق هدایت و سعادت را یافته و در اغوش عشق و رحمت های الهی سیراب شوید . با بزرگان و پیشوایان و عارفان انس گیرید تا گره های ناگشودنی را گشوده یافته و غذاهای خام را جویده به کام آورید. خود را به تهذیب نفس تمرین دهید و در کسب علم کوشا باشید تا با این دو بال به پرواز در ملکوت بپردازید .

    مادر عزیز چهره ی پر مهرت را از دور میبوسم . انقدر بر من زحمت کشیدی که هر گاه تو را می دیدم شرمسار بودم و خودم را گنهکار تحساس می کردم.

     مادر تو را با قلبی مملو از ایمان در گهواره ی خانه مرا پروریدی تو کانئن محبت بودی و معلم زندگی.

     بعد از خداحافظی خصوصا از تو مادر گرامی حلالی می طلبم.

     پدر عزیز با عرض تشکر از زحمات و رنجهایت بیش از هر چیز از تربیتی که به من دادی قدردانی کرده و من لیاقت این را ندارم که بیش از این کلامی بگویم . شما خانواده را با قرآن و دعا و نماز شبها نور بخشیدید تا شاید ما نیز سودی جوئیم.